aran XXI

De qué se n'arrís Mafalda?

Dilhèu des donades dera abstencion electorau enes darrères eleccions ath Parlament de Catalonha, dilhèu dera definicion basica de democracia, que semble èster plan luenh dera realitat que mos entore. Plan segur qu’aguesta tira de Quino illustre era sensacion globau dera societat civila vers era desconfidança e apatia que genère era practica politica actuau.

Abstier-se, segontes eth diccionari dera Academia espanhòla dera Lengua signifique “privar-se de bèra causa / non participar en quauquarren a que s’a dret, per exemple, en ua votacion” e un diccionari de politica, esclarís mès: “Abstencionisme: un des indicadors dera participacion politica. Especificament, denòte era non participacion en acte de votar. Ua variant deth madeish ei er abstencionisme civic, que se manifèste quan un elector participe en ua determinada votacion, mès a trauèrs deth vòt en blanc e, en conseqüéncia, nul”. Coma se pòt remercar, de totes es manères ei abstencion, ja sigue intencionada, per incuria, comoditat, indiferéncia o males intencions laguens d’un contèxte de boicòt determinat.

De qui ei era responsabilitat d’aguesta abstencion electorau? Plan segur qu’ei de toti es partits politics, mès ei dificila d’atriboïr. Pot èster motivada per engüeg d’un procès long e fatigant coma a estat eth cas der Estatut de Catalonha. Era abstencion pòt èster tanben motivada peth desinterès, mès tanben pera confidança de que non existís cap situacion de crisi qu’obligue a movilizar-se. Era abstencion tanben ei generada peth creishent individualisme que caracterize ath ciutadan actuau. Era principau hònt de satisfaccions e problèmes qu’auem toti nosati se restaquen ara nòsta biografia personau, der airau laborau enquiara viuenda, en tot passar per vacances e es despenes dera vida vidanta. Çò de privat qu’ei çò que domine. Tot açò pòt èster conseqüéncia, en part, dera practica indiferenciacion entre es partits politics e ena percepcion de qu’es pactes entre eth poder politic e er economic non se pòden trincar e son suficients entà mantier aqueth particular modèu de democracia sense participacion. Per açò se vòte pòc, pr’amor que fòrça gent cre impossible modificar eth “status quo”.

En generau, era abstencion electorau se restaque ara apatia civica dera madeisha manèra qu’eth vòt en blanc se restaque ara protèsta. Eth vòt en blanc ei un vòt resposable de ciutadans que per disparières rasons de consciéncia non se senten representadi pes partits politics existents, totun enes sistèmes electoraus actuaus, eth vòt en blanc non se signifique, que s’ignòre.

Eth problèma ei que, legau e constitucionalament, n’era abstencion n’eth vòt en blanc son eficaci, aumens a cuert tèrme, entà cambiar era manèra de hèr politica ne, ath delà, es estructures sociopolitiques. En nòste sistèma qu’ei obligatòri votar, mès non votar per quauquarrés. Eth vòt en blanc ei er acte politic peth quau eth ciutadan manifèste era sua disconformitat damb es candidats que se presenten a curbir es cargues de govèrn. Coma dejà se mente en un article d’aguest blòg, ua manèra de dignificar aguesta actitud, era de votar en blanc, serie revirar-lo en un vòt exemplificador en tot asignar-li en sistèma electorau bèra sòrta de representacion, a saber, un sistèma peth quau en vòt en blanc genère cagires sense curbir enes organismes representatius. D’aguesta manèra, es politics s’esforçarien per non pèrder electors.

Conclusion, conformisme o puniment? Ath delà des diuèrses opinions que i poguen auer, era abstencion electorau non ei eth camin entà refortilhar ua des bases dera democracia, qu’ei era participacion ciutadana.

publicat per Aran XXI eth 12:16